در هنگام زایمان

من قبلاً یک‌بار تمام این دیوانگی را پشت سر گذاشته‌ام. کاملاً می‌دانم که به‌عنوان یک پدر آینده، نوسان بین شوق، اضطراب و بی‌خبری مطلق چه حسی دارد. به همین دلیل اینجا تجربیاتم را به اشتراک می‌گذارم تا وقتی زمانش رسید، خوب آماده باشی.

راستش را بخواهی، نمی‌توانی صددرصد برای آنچه در پیش است آماده شوی. اما می‌توانی آگاهانه آماده شوی! همراه همسرت در کلاس‌های آمادگی زایمان شرکت کنید، ویدئو ببینید و درباره خواسته‌هایتان برای زایمان صحبت کنید. باور کن، نمی‌خواهی آن مردی باشی که در اتاق زایمان گیج و بی‌برنامه ایستاده است.

بله، تو هم باید یک ساک کوچک همراهت داشته باشی. لباس راحت، خوراکی (گرسنه خواهی شد!)، نوشیدنی، شارژر موبایل و شاید یک دوربین برای اولین عکس‌های نوزاد. همسرت خوشحال خواهد شد اگر مجبور نشوی دقیقه آخر برای خرید چیزی بدوی.

دردهای زایمان سخت خواهند بود – برای او، اما برای تو هم. وظیفه اصلی‌ات؟ آرام بمان و کنارش باش. دستش را بگیر (اما نه خیلی محکم، چون ممکن است خودش فشار بدهد!)، به او یادآوری کن نفس بکشد و فقط حمایتش کن. اگر داد زد، غر زد یا حتی نفرینت کرد – شخصی نگیر. این بخشی از ماجراست! و اگر گازت گرفت، تو گاز نگیر!

گاهی همسرت آن‌قدر درگیر دردهای زایمان است که نمی‌تواند به‌طور واضح بگوید چه نیاز دارد. صدای او باش، اما بدون اینکه نقش دکترِ مسئول را بازی کنی. مطمئن شو خواسته‌هایش رعایت می‌شود و اگر چیزی را متوجه نشدید، بپرس.

بله، این تجربه شدید خواهد بود. شاید همراه با خون. شاید طاقت‌فرسا. اما لازم نیست همه‌چیز را بی‌نقص انجام دهی – فقط باید حضور داشته باشی. صبور باش، او را تشویق کن و دوام بیاور. و اگر دچار سرگیجه شدی: بنشین، اما غش نکن.

این لحظه جادویی است. نوزادِ تو به دنیا می‌آید، برای اولین بار او را می‌بینی و شاید حتی اجازه داشته باشی در آغوشش بگیری. از آن لذت ببر! و اگر توانستی، تماس پوست با پوست داشته باش – این پیوند شما را قوی‌تر می‌کند. حتی اگر رویت ادرار کند، با شوخ‌طبعی بپذیر!

همسرت به‌تازگی کار شگفت‌انگیزی انجام داده است. حالا نوبت توست که حمایتش کنی. کارها را سامان بده، برایش غذا بیاور، پیگیر امور اداری باش – و از همه مهم‌تر: فقط در کنارش باش.